Η γλώσσα ενώνει

Ο Ηρόδοτος, εξιστορώντας το μεγάλο επίτευγμα της πρόσκαιρης ένωσης της Ελλάδος
μπροστά στον κίνδυνο των Περσών εισβολέων  κατά τις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα,
τοποθετεί στο στόμα της επιτροπής των Αθηναίων τη δήλωση ότι ανάμεσα σε άλλα
που ένωναν του Έλληνες στην αντίστασή τους κατά των βαρβάρων ήταν η ίδια η γλώσσα:
«το Ελληνικόν, εόν ομαιμόν τε και ομόγλωσσον» (η ελληνική κοινότητα, που είχε κοινό αίμα και κοινή γλώσσα).

Ένα αρνητικό παράδειγμα για την σημασία της γλώσσας στην ιστορική πορεία και εξέλιξη ενός έθνους
θα μπορούσε να αντληθεί από την ομιλία του αμερικανοεβραίου τέως υπουργού εξωτερικών των Η.Π.Α. το Σεπτέμβριο του 1994,
στη διάρκεια τελετής βράβευσής του από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου των Η.Π.Α. στην Ουάσιγκτον:
«Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες.
Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα,
 ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει,
για να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσσόγειο, στη Μέση Ανατολή,
σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των Η.Π.Α.».
 Αυτό βέβαια διαψεύστηκε ως ουδέποτε λεχθέν....